امروز فهمیدم چه تنها هستم و تنهاییم قابل قاب گرفتن در اتاق تنهایی دلم است. دلم می خواهد دست دلم را بگیرم و با خودم ببرم جایی من باشم و من باشم وتمام سادگیهایم. تمام روزهایی تنهایی که نفس کشیدنم هیچ حرمتی را نشکست .باید صبور باشم باید مرگ بعضی افراد را برای خودم تکرار کنم . مرگ ادمها رفتن به دنیای دیگر نیست مرگ آدمها یعنی فراموش کردن آنها و به دست باد دادن آنها باید به خودم یاد بدهم که هیچ کس با ارزش تر از خودم نیست دراین دنیا فقط خودم هستم و خودم و باید با

امشب اولین نوشته را برروی صفحه دفترچه یادداشتم می نویسم. امروز هم مثل تمام روزهای دیگر تمام شد یک روز دیگه از عمرم گذشت.امروز متوجه شدم هیچوقت نباید فکر کنم آنچه که می بینم و آنچه که می شنوم به همان سادگی که فکر می کنم نیست.گاهی باید